Her günümüz güllük Gülistanlik değil bizim. Ev almış başını giderken ve ben çocuklara, yetemiyorum diye hayıflanirken. Vallahi iki çocuktan midir bilinmez, ben bu mükemmel ev hanımligini beceremedim. Hayır yani evde diktatör havasıyla gezdiğim de oldu, ama her seferinde dağınık çekmeceler, yanlışlıkla dökülen yemekler, olmaması gereken yerde bırakılmış eşyalar tarafından püskürtüldüm:) Ben hazır da değilim böyle bir savaşa, sonuçta üçe karsi birim:) Eşim dağınık degil ama çocuklar konusunda oldukça rahat. Bir şeye vakit bulsam diğer is kalıyor. Vallahi taktir etmek gerek bu işi oturtabilen kadinlari:) Sürekli tercih yapmak zorundayim. Ev işi mi, çocuklarla harika vakit mi. Bulaşık mi toplayayım, söyle güzel bir çay mi içelim. Toz mu alayım, kitap mi okuyayim. Ben çocuklarla harika vakit geçirip, dağınık bulaşıklara demli bir çayla meydan okuyorum! Akşam yatmadan evi söyle bir derleyip toparliyorum mecbur. Ama bu ev islerini kesinlikle zevkle yapmiyorum. Düşünün bir kere çocuklarınız yavaş yavaş büyüyor, okunacak kitaplar çoğalıyor, yapmak istediğim onca şeyi bir kaç saat ev mis kalacak diye feda edemem. Evimiz olabildiğince saade, eşya çok az. Eşyayı köle edinme çabalarım bunlar:) Koltuğa süt döküldü diye cinnet geçirmiyorum bu sayede:) İş yapmayı sevmesem de yukarida da belirttiğim üzre seviyorum temiz olmayı, bu konuda en büyük yardımcim; YARDIMCIM☺
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder