Cabalamak. Ömür tüketmek. Niyet, kandırmak mi kendini yoksa... Usanmaz mi insan mesela hep aynı uyanış, aynı rutin insan doğasından. Yorulmaz mi ; elindekini kaybetme korkusu mu engeller isyanı, hafifletir yorgunlugunu. Ayni kitabı defalarca okumak mi hayat... Kandırmak mi kendini, en inanmaz halini takinarak. Sayfalarımız özensizce çevriliyor sanki, nerede kaldığı belirsiz hayatlar. Öylesine bir cümleye saklanmışiz, altı çizili bir cümle olsa bari... Dinginlestirmek gerek ruhu, rutinden çıkarmak; kırmadan, sessizce yol gostermek. Bir ibadete sarılmak, bir yakarışla ruhu doyurmak. Durulmak...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder